México

Mexico

Hola amigos!

Mexico, Mexico, Mexico, ik denk dat ik verliefd ben geworden. De reden dat ik al een tijdje niks meer heb gepost is dat ik het te druk had met het leven hier. Daarnaast voel ik mij zo thuis dat het raar voelt om er een verhaal over te schrijven. Maar nadat mijn mams mij ongeveer 20x heeft verteld dat het wel weer tijd was voor een nieuwe blog en ik jullie graag een kijkje in mijn leven hier wil geven vond ik dat het wel weer tijd was.

Dusss, wat maak ik hier zoal mee? Er is heel veel gebeurd in de afgelopen maanden.

Spontane feestjes in San Diego, vino in de wijngaarden, een gaaf festival, fiesta met nieuwe vrienden, een crazy weekend in Tijuana, een roadtrip naar Cabo San Lucas, salsa dansen, en nog veel meer. Ik upload zoveel mogelijk foto’s zodat jullie daar een beter beeld bij krijgen.

Ensenada is niet zo groot maar het verveeld nog steeds niet. We maken hier zulke gave dingen mee, alleen al de dagelijkse zonsondergang vanaf de school is fenomenaal. Vorige week ben ik met 3 andere exchange studenten van Ensenada tot het puntje van het schiereiland gereden, Cabo San Lucas. Na 2 dagen rijden kwamen we eerst aan in La Paz, een gave stad aan de kust. Na een avondje stappen besloten we om de volgende dag te gaan snorkelen met walvishaaien. Iedereen die mij een beetje goed kent weet dat ik geen fan ben van grote vissen.

Laten we zeggen dat ik een lichtelijke kater had en nadat we 30 minuten in een klein bootje de open zee waren opgevaren, de misselijkheid er goed in zat. Maar, ik kon mij natuurlijk niet laten kennen. Dus ja, ik ben het water in geweest. 2 hele minuten. Daarna raakte ik uiteraard in paniek en klom ik snel het bootje weer in. De kater, de zeeziekte, de adrenaline en de paniek resulteerde in een mooi uitzicht voor mijn mede snorkelaars. (Ik hangend over de railing van de boot)

Verder was het echt top, heerlijk weer, strand, fiesta, tequila, Cabo San Lucas, woestijn, heeeeeeeel veeeeeel cactussen. Het was een avontuur.

Wat mij het meest zal bijblijven zijn de mensen, je zal geen meer gastvrije, vriendelijke, behulpzame en vrolijkere mensen ontmoeten dan de Mexicanen. De reden dat ik mij hier zo thuis voel is omdat ze mij in hun armen hebben gesloten. Als je iemand voor de eerste keer ontmoet voelt het alsof je al jaren elkaars beste vriend bent.

Ik geloof best dat er minder veilige en vrolijke gebieden in het land zijn maar het vooroordeel dat alle Mexicanen slecht zijn, dat het overal gevaarlijk is, dat ik moet uitkijken met mijn blonde haar, alle adviezen die ik van te voren heb gekregen slaan helemaal nergens op. Ik voel mij hier ’s nachts veiliger dan als ik ’s nachts alleen door de Bijlmer loop.

Mijn laatste week in Ensenada zit er bijna op, ik ga eerst nog een maand reizen door Mexico en dan wordt het toch echt tijd om naar huis te gaan.  

Ik zal jullie de komende weken meer op de hoogte houden dan ik de laatste 3 maanden heb gedaan.

Adios amigos!